DS
Hoewel de DS best een geinig apparaat is en er ongetwijfeld leuke spellen, en er ook voor zullen uitkomen (ze zijn er nog zeker bij lange nog niet) het een opgewaardeerde GBA is met een klein gimmickje. Ik heb zeer genoten van de DS zolang deze kort alleen regeerde, daarbij was ik toen al niet te spreken over hardware capaciteiten; ik verwacht dan ook veel meer van dit ding in de eerstvolgende jaren die volgen (als ze dan al bij tijd geen nieuwe Gameboy hebben uitgebracht) maar het is moeilijk teruggaan naar het scherm van de DS als je de PSP uitvoerig met je handen hebt verkracht. Nintendo zal het op dit gebied moeten hebben van hun sterke franchises, en deze als goede game op de markt zetten. Ik wil niet weer een 2D Zelda zien, alleen maar omdat het Nintendo team niet weet hoe ze moeten omgaan met 3D sprites, of gewoon lui zijn.
Je gaat een generatie verder, produceer dan ook ook nieuwe generatie graphics. Wat voor nut heeft het om een speciale NDS hoes uit te brengen, gillen op de hoes dat het 'speciaal voor NDS is' en dan GBA graphics eruit krijgen? Maak er dan een GBA hoes voor, maar presenteer het niet als een NDS game, terwijl deze dat totaal niet waard is. Het beste voorbeeld zijn de nieuwe Naruto games voor de NDS.
De softwareproducenten voor de NDS helpen natuurlijk ook mee aan de 'wat-moeten-we-verzinnen-met-stylus' grap voor de NDS. Het probleem is; er valt weinig te verzinnen. Dit is al duidelijk te zien in de eerste generatie NDS games, op een paar uitgezonderd. Games als Spiderman gebruiken het touchscreen om van 'moves' te wisselen, andere games als Naruto om van karakter te wisselen. Dit zou ook makkelijk kunnen met de schouderknoppen of iets dergelijks. Feit is dat, omdat de NDS een touchscreen heeft, games voor de NDS ook met dit gepresenteerd moeten worden. Op welke manier dan ook. Juist omdat het meestal haastklusjes zijn, of niet goed over wordt nagedacht, vraag je je af waarom de game eigenlijk voor de NDS is gemaakt.
Uitzonderingen zijn uiteraard Kirby's Canvas Curse, en recentelijk Nintendogs die zich perfect lenen voor de stylus besturing. Maar of dit stylus grapje lang houdbaar blijft, is natuurlijk de vraag. Je kan niet elke gamedeveloper dwingen om het gebruik van de stylus te implementeren in hun game.
De originaliteit van de stylus op de NDS is zwaar overschat. Mensen als ik - die toendertijd teveel geld hadden - kennen deze functie al van jaren geleden op de PDA. Ik had toendertijd een Casio PDA, en daar was het al mogelijk d.m.v. de stylus een game te besturen (voornamelijk arcadespelletjes en avonturenspellen). Zo origineel is het dus totaal niet, ook al denkt de jonge generatie van gamers dit wel - omdat ze niet beter weten -.
PSP
De PSP heeft bij lange ook niet de meest geweldige games op dit moment. Waar hij het binnenkort van moet hebben, is de grote lijst met games die er voor geproduceerd gaan worden, dit in combinatie met next gen handheld graphics. Wat voor een probleem gaat zorgen, waar de PS2 ook last van heeft, is dat er zodadelijk een stortvloed aan games er voor uitkomt dat het weer selectief kiezen wordt. Op de PS2 zijn op dit moment ook de budgetgames van 10 euro of minder te vinden, geproduceerd door (helaas) Nederlandse of Duitse firma's. Ik vrees dat de PSP hier ook over een aantal jaar last van gaat hebben.
De PSP zelf wordt compleet gehyped; aan de ene kant terecht, aan de andere kant nogal belachelijk. De PSP zelf zet inderdaad de nieuwe standaard voor handhelds; graphics hebben er tot toen nog uitgezien met als maximale 2D sprites, gemixed met een vleugje nep 3D (Super Mario Kart bv.) Nu is het bijna niet te geloven dat als ik een game als Wipeout Pure of Ridge Racer speel, dit bijna of juist wel Playstation 2 begrippen evenaart. Dat zulke games te vinden zijn in handheld formaat!
De nadelen zijn er uiteraard ook, de graphics in combinatie met het grote scherm zorgen voor een batterijslurp. De NDS daarentegen kan een stuk langer mee, maar daar lever je qua schermbeleving ook wat in.
Hoewel ik op het forum al mijn mening heb geuit, en laaiend ben over dit apparaat, schuilt iets om de hoek waar ik een hekel aan heb. Het is wel vaker gezegd in reportages van gamesbladen, en zolang de dure totaalprijs van de PSP blijft heb ik daar nog geen last van. Het is namelijk dat de marketingstrategie ervoor zorgt dat iedereen aan zo'n ding komt. Dit houdt in dat iedereen, van commerciele metrosexuelen, tot kleine kinderen stoer lopen te doen met zo'n ding. Het zal over een aantal jaren een mainstream apparaat worden waar je op een gegeven moment niet meer in het openbaar mee wilt lopen. Daar helpen de multimedia functies van het apparaat een handje mee.